“Het kabinet loopt miljardenbesparing mis omdat er geen regie is op aanbesteden.” Dat meent het Academisch Genootschap Aanbesteden (FD 7 juli 2011). In plaats van dat elke publieke organisatie (ministerie, gemeente, ziekenhuis, school, et cetera) zelf inkoopt kan dit veel beter gecentraliseerd worden bij tien inkoopbureaus. En dan maken we één minister verantwoordelijk voor de gehele publieke inkoop. Dat is de oplossingsrichting die dit Genootschap zo ongeveer voor ogen staat.

Als we vanuit inkoop naar inkoop kijken, dan is dit een logisch ogend advies. Maar dat perspectief deugt niet:

• Hebben we op tal van terreinen in het verleden al niet geleerd dat grootschalige centralisaties alleen maar tot verstikkende bureaucratieën leiden? Waarom zou dat op inkoopgebied wel werken?

• Is besparen wel een valide inkoopdoel? Of is dat de taak van de budgethouders?

• De managers op de ministeries, bij provincies, gemeenten, scholen en ziekenhuizen voeren hun taken uit met de inzet van leveranciers. Is het denkbaar dat we die leveranciersrol hiervan loskoppelen en op grote afstand plaatsen?
  

• Als we voor een centraal geleide inkoop kiezen, doen we dat dan ook met HRM, Communicatie, ICT, Financiën, Facility Management, et cetera? Ontstaan er dan geen vreemde organisatie-modellen, waarbij de publieke organisaties op lokaal niveau ontdaan zijn van kennis van zaken en alle verantwoordelijkheid?

De essentie van de inkoopafdeling is het ondersteunen van de managers bij het op de juiste wijze inzetten van leveranciers in hun bedrijfsvoering. Als dat goed gebeurt gaat de publieke organisatie beter functioneren en beter presteren.  Daar ligt de meerwaarde van inkoop. Maar dat is per definitie maatwerk, op lokaal niveau. Inkoop hoort echt niet in Het Torentje thuis.